Widoczność belek konstrukcyjnych umieszczonych ponad płaszczyzną cięcia

Podczas pracy z elementami konstrukcyjnymi w widokach rzutów poziomych pewne wyzwanie stanowi wyświetlanie obiektów belek, umieszczonych ponad płaszczyzną cięcia. Ta kategoria obiektów nie posiada wbudowanej zdolności do włączenia widoczności w takiej sytuacji, jaką dysponują np. meble.

Bazując na typowym szablonie konstrukcyjnym przyjrzyjmy się, jakie są możliwe sposoby na rozwiązanie tej kłopotliwej właściwości Autodesk Revit.

Załóżmy, że kondygnacja Poziom 1 ma 3000mm wysokości, belki konstrukcyjne znajdują się w obrębie tej kondygnacji, wyrównane górną krawędzią do poziomu powyżej Poziom 2, jak niżej.

W głównym widoku rzutu Poziom 1 przy ustawieniu zakresu górnego na 3000mm belki są niewidoczne.

Bieżący widok jako podrys

Najszybszym sposobem wyświetlenia położenia nadwieszonych belek bieżącego poziomu jest włączenie bieżącego poziomu jako podrys. W widoku Poziom 1 we Właściwościach w obszarze Podrys wybieramy w wierszu Zakres: Poziom bazowy z listy bieżący widok, jak niżej.

Wszystkie elementy, zawarte w zakresie widoku stają się widoczne, także belki. Daje to możliwość po pierwsze sprawdzenia ich położenia, po drugie obrysowania ich położenia narzędziem Opisz > Linia szczegółu w celu udokumentowania.

Użycie narzędzia  (Wskaż) daje możliwość szybkiego przypięcia wskazywanych linii belek do linii opisowych. Gdy zarysy belek lub ich osie są utworzone, można wyłączyć podrys, aby uzyskać np. rysunek jak niżej.

Obszar rzutu

Istnieje możliwość ustawienia dla wyznaczonego obszaru widoku rzutu innych ustawień zakresu widoku, w tym wysokości cięcia, niż generalna wysokość cięcia ustawiona w okienku Zakres widoku. Służy do tego narzędzie   (Obszar rzutu), które można znaleźć w zakładce Widok po rozwinięciu listy (Widoki planu).

W naszym przykładowym projekcie wyznaczymy prostokątny zakres obszaru rzutu, w którym obowiązywać będą inne wysokości cięcia – w tym przypadku obejmujące belki. Tworzymy prostokąt na bazie wewnętrznych krawędzi ścian – dokładność nie jest tu konieczna, wystarczy, że prostokąt przetnie swoją krawędzią belkę. We Właściwościach obiektu Zakres widoku, w wierszu Zakres widoku klikamy Zakres i zmieniamy poziom cięcia, aby obejmował belki. W przypadku belek żelbetowych 300x600mm, użytych w tym projekcie przykładowym wystarczy poziom cięcia 2400mm aby belki zostały wyświetlone.

Można teraz nadpisać dla belek ich prezentację za pomocą polecenia Nadpisz elementy graficzne w widoku>Według elementu i sprawić, aby były przedstawione przerywaną linią bez szrafu materiału.

Pamiętajmy jednak, że to narzędzie zmienia sposób wyświetlania WSZYSTKCH obiektów, choćby częściowo zawartych w narysowanym prostokącie zakresu widoku. Obszar prostokąta zakresu widoku można zmniejszyć tak, aby jedynie minimalnie przecinał belki, ale jeśli układ belek jest bardziej skomplikowany nie rozwiąże to problemu zmienionej widoczności wszystkich komponentów. Dodawanie wielu takich zakresów skomplikuje zarządzanie widokiem co będzie kłopotliwe jeśli więcej osób pracuje z projektem.

W takiej sytuacji jakimś rozwiązaniem byłoby obrysowanie belek, z przypięciem linii szczegółu i usunięcie zakresu widoku.

 

 

 

 

Dodanie w rodzinie belki dodatkowej, niewidocznej linii modelu

Obie metody mają pewne wady – wymagają ręcznego obrysowywania albo wpływają na inne obiekty, nie tylko belki.

Trzecim rozwiązaniem może być wyposażenie rodziny belki konstrukcyjnej w dodatkową linię o sterowanej długości, niewidoczną w modelu Revit ale widoczną dla systemu wyswietlania programu. Gdy linia modelu belki przecina bieżącą płaszczyznę cięcia widoku Revit uznaje, że należy pokazać belkę. Pzostaje odpowiednie ustawienie reprezentacji belek na linię niewidoczną i mamy rzut belek nadwieszonych, znajdujących się w zakresie widoku bieżącej kondygnacji.

Uruchamiamy edycję rodziny belki w Edytorze rodzin.

W widok elewacji Przód, na płaszczyźnie odniesienia Środek (Przód/Tył) narzędziem  (Linia modelu) na dowolnej podkategorii linii rysujemy linię pionową. Wyrównujemy ją do płaszczyzny odniesienia Środek (Lewa/Prawa).
Górny punkt wyrównujemy i blokujemy do górnej linii odniesienia belki, dla dolnego zakresu tworzymy wymiar od dolnego jej końca do górnej płaszczyzny odniesienia i zamieniamy na nowy parametr elementu np. o nazwie  Głębokość widoczności, w grupie Widoczność.
Parametr będzie pozwalał sterować długością linii i tym samym wyświetleniem w rzucie lub nie.  Domyślnie przypisujemy mu np. wartość 1000mm.

       

Dla nowej linii modelu we Właściwościach wyłączamy opcję Widoczny.

(Alternatywnie, można umieścić linię modelu na podkategorii <Niewidoczne linie> aby nie trzeba było wyłączać opcji Widoczny we Właściwościach)

Dla konstrukcyjnej belki żelbetowej, której standardowa rodzina nie posiada swojej reprezentacji symbolicznej, w widoku z góry, narzędziem (Linia symboliczna) na podkategorii Ramy konstrukcyjne [widoczne], obrysowujemy krawędzie belki, z zablokowaniem wszystkich czterech krawędzi do płaszczyzn konstrukcyjnych belki. Przypisujemy czterem liniom w Ustawieniach widoczności widoczność dla wszystkich poziomów szczegółowości: Niski, Średni oraz Wysoki. Belki stalowe posiadają swoją reprezentację symboliczną dla poziomu szczegółowości Niski związaną z ich funkcją konstrukcyjną, więc dla nich wybralibyśmy tylko Średni oraz Wysoki.

    

Wczytujemy rodzinę do projektu, nadpisując bieżącą rodzinę.
Dowolną metodą wybieramy wszystkie belki zmienionej rodziny i ustawiamy belkom odpowiednio parametr Głębokość widoczności na dostatecznie dużą wartość, aby niewidoczna linia modelu przecinała płaszczyznę cięcia rzutu. W przypadku projektu przykładowego ustawiam 2001mm.

Belki stają się widoczne w rzucie Poziom 1. Aby sprawić, by były przedstawione przerywaną linią można nadpisać ich prezentację za pomocą polecenia Nadpisz elementy graficzne w widoku > Według elementu.

Ilustracje poniżej pokazują, jak wartość parametru Głębokość widoczności wpływa na widoczność belki na rzucie.

      

Na koniec jeszcze jedna możliwość, mianowicie wykorzystanie rzutów z kierunkiem „patrzenia” w górę.
Wróćmy do sytuacji początkowej – belki znajdują się ponad płaszczyzną cięcia i są w bieżącym widoku niewidoczne.

Powielamy bieżący widok rzutu poziomego – zmieniamy mu nazwę, np. na Poziom 1 – w górę.

Sprawdzamy jedną z właściwości rodziny widoku (tu rodzina widoków Rzut konstrukcyjny).

W sekcji Inne znajduje się opcja Kierunek widoku, ustawiona jako W dół. Powielamy rodzinę „Rzut konstrukcyjny”, nazywając duplikat „Rzut konstrukcyjny – w górę”. Widoki, utworzone na bazie tej rodziny będą zbierane w przeglądarce w osobnym węźle.

          

Rzut pokazuje teraz belki konstrukcyjne, znajdujące się ponad płaszczyzną cięcia, można je zatem wygodnie oznakować. Pamiętajmy, że możemy sterować poziomem, na którym kondygnacja jest cięta, jeśli chcemy uwględnić pewne obiekty poniżej poziomu cięcia, można obniżyć poziom nawet do wartości zerowej.